19.07.2011 – Έκθεση Επιτρόπου Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με την παραχώρηση προσφυγικού καθεστώτος σε ομοφυλόφιλη αιτήτρια ασύλου από το Ιράν

 

Αρ. Φακ.: AKΡ 68/2011, 70/2011

Λευκωσία, 19 Ιουλίου 2011

 Έκθεση της Αρχής κατά των Διακρίσεων σχετικά με την παραχώρηση προσφυγικού καθεστώτος σε ομοφυλόφιλη αιτήτρια ασύλου από το Ιράν

 

Αρχή κατά  των Διακρίσεων

Προϊστάμενος:  Άριστος Τσιάρτας

Ερευνούσα Λειτουργός: Ονουφρίου Ζηναΐδα

 

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ

 

1. Η κυρία M. G., αιτήτρια ασύλου από το Ιράν (F08-01799R), υπέβαλε με επιστολή της ημερομηνίας 30 Μαΐου 2011, καταγγελία αναφορικά με την απόρριψη του αιτήματός της και την απέλασή της στη χώρα καταγωγής της.

2. Η καταγγέλλουσα αναφέρει ότι εγκατέλειψε τη χώρα της το 2008, επειδή αποκαλύφθηκε ο σεξουαλικός της προσανατολισμός. Συγκεκριμένα ο εργοδότης της την απέλυσε μόλις έμαθε ότι είναι ομοφυλόφιλη και την απείλησε ότι θα την κατάγγελλε στην αστυνομία ενημερώνοντας παράλληλα και την οικογένειά της. Λόγω του φόβου δίωξής της, η κ. G. έφυγε από το Ιράν και ζήτησε άσυλο στην Κύπρο.  Το αίτημά της απορρίφθηκε σε πρώτο βαθμό και στη συνέχεια υπέβαλε έφεση στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων η εξέταση της οποίας ακόμα εκκρεμεί.

3. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της κυρίας G., κατά τη συνέντευξή της στην Υπηρεσία Ασύλου τόσο η αρμόδια λειτουργός όσο και ο διερμηνέας δεν επέδειξαν τη δέουσα συμπεριφορά καθώς είχαν σκωπτική και περιπαικτική διάθεση. Επιπρόσθετα, η καταγγέλλουσα σημειώνει ότι ο συγκεκριμένος διερμηνέας ταξιδεύει συχνά στο Ιράν και έχει στενές σχέσεις με την πρεσβεία της χώρας στην Κύπρο. Λίγες μέρες μετά τη συνέντευξή της στην Υπηρεσία Ασύλου, το αίτημά της απορρίφθηκε.

4. Τον Απρίλιο του 2010 η Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη και Αντιρατσισμό υπέβαλε παράπονο, εκ μέρους της καταγγέλλουσας, στο Υπουργείο Εσωτερικών, την Υπηρεσία Ασύλου και την Αναθεωρητική Αρχή, σχετικά με την αντιεπαγγελματική, όπως ισχυρίζεται, συμπεριφορά της Λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, ζητώντας την πραγματοποίηση δεύτερης συνέντευξης στην Αναθεωρητική Αρχή. Η κυρία G. αναφέρει ότι μέχρι στιγμής δεν έχει κληθεί σε νέα συνέντευξη.

5. Παράλληλα, η καταγγέλλουσα σημειώνει ότι στο παρελθόν είχε εξαναγκαστεί από την οικογένειά της στην σύναψη δύο γάμων που διήρκεσαν 3 και 7 μήνες αντίστοιχα. Η κυρία G. εξηγεί ότι στο Ιράν θεωρείται ντροπή για μια γυναίκα να μένει ανύπαντρη και για αυτό το λόγο η οικογένειά της ασκούσε έντονες πιέσεις για να παντρευτεί. Η καταγγέλλουσα προσθέτει ότι εδώ και ενάμιση χρόνο βρίσκεται σε σταθερή σχέση με Βελγίδα υπήκοο που διαμένει και εργάζεται στην Κύπρο.

6. Η οργάνωση ILGA-Europe (Equality for lesbian, gay, bisexual,trans and intersex people in Europe) έστειλε στις 27 Μαΐου 2011, υποστηρικτική, προς την καταγγέλλουσα, επιστολή, τονίζοντας ότι η απέλασή της ενδέχεται να παραβιάζει την αρχή της μη-επαναπροώθησης και το δικαίωμά της στη ζωή.

 

ΕΡΕΥΝΑ

 

7. Στα πλαίσια της διερεύνησης της καταγγελίας, λειτουργός του Γραφείου μου, μετέβη στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων και επιθεώρησε το σχετικό φάκελο της υπόθεσης.

8. Όπως προέκυψε από την εξέταση του διοικητικού φακέλου, το αίτημα ασύλου της κυρίας G. απορρίφθηκε πρωτοβάθμια στις 24 Ιουνίου 2008 και η καταγγέλλουσα υπέβαλε έφεση στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στις 14 Ιουλίου.

9. Στην απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου σημειώνεται ότι η γενικότερη αξιοπιστία της αιτήτριας ήταν ικανοποιητική αλλά ότι οι ισχυρισμοί της αναφορικά με τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα της, δεν εμπίπτουν στους λόγους της Σύμβασης της Γενεύης ούτε στον Περί Προσφύγων Νόμο. Η εισήγηση της Λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Η αιτήτρια δήλωσε ότι μετά από δύο αποτυχημένους γάμους αποφάσισε ότι δεν πρόκειται να βρει το σωστό άνδρα και αποφάσισε να γίνει ομοφυλόφιλη…Στην Κύπρο ήρθε λόγω του κλίματος και επειδή μπορεί να βρει δουλειά με καλό μισθό… δεν της αρέσουν οι συνθήκες ζωής στο Ιράν…

Είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη η εξακρίβωση των ισχυρισμών της όσον αφορά τις σεξουαλικές της προτιμήσεις λαμβάνοντας υπόψη ότι έχουν προηγηθεί 2 γάμοι… Επιπρόσθετα δεν έχει υποστεί δίωξη λόγω σεξουαλικών προτιμήσεων…»

10. Στις 26 Ιανουαρίου 2011, η κυρία G. έστειλε σειρά εγγράφων στον Πρόεδρο της Αναθεωρητικής Αρχής σχετικά με την κατάσταση των ομοφυλοφίλων στο Ιράν. Ανάμεσα στα άλλα, η έκθεση της οργάνωσης Human Rights Watch αναφέρει ότι στις λεσβίες που συλλαμβάνονται και καταδικάζονται τέσσερις φορές επιβάλλεται η θανατική ποινή. Η ποινή που επιβάλλεται μετά από την πρώτη καταδίκη είναι το μαστίγωμα. Η γενικότερη αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων είναι ιδιαίτερα σκληρή καθώς οι αρχές τις χώρες προβαίνουν σε διακριτική μεταχείρισή τους, αυθαίρετες συλλήψεις, άσκηση βίας ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ομοφυλόφιλοι έχουν εκτελεστεί.

11. Στις 18 Φεβρουαρίου 2011, η καταγγέλλουσα έστειλε στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων έκθεση της οργάνωσης Iranian Railroad for Queer Refugees, η οποία περιγράφει εκτενώς τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στο Ιράν καθώς και τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνουν.

12. Στο διοικητικό φάκελο της καταγγέλλουσας, περιλαμβάνεται και δήλωση της συντρόφου της, η οποία επιβεβαιώνει ότι είναι σε σχέση από το Δεκέμβριο του 2009 και επιθυμούν να παντρευτούν στο Βέλγιο, αφού διευθετηθεί το καθεστώς παραμονής της κ. G.

 

ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

 

13. Με βάση στοιχεία της οργάνωσης ILGA (International Lesbians and Gay Association), στο Ιράν η ομοφυλοφιλία τιμωρείται είτε με απαγχονισμό είτε με λιθοβολισμό.

14. Η οργάνωση Iranian Railroad for Queer Refugees στην έκθεσή της που αναφέρθηκε πιο πάνω, αναφέρει ότι οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν έχουν βάσιμο φόβο δίωξης στη βάση του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Συγκεκριμένα σημειώνεται ότι κάθε φορά που μια λεσβία συλλαμβάνεται, υπόκειται σε βασανιστήρια, βιασμό ακόμα και θάνατο. Υπογραμμίζεται ότι οι λεσβίες δεν απολαμβάνουν το δικαίωμα προσωπικής ελευθερίας και θεωρούνται ως παρίες της κοινωνίας. Πολλές φορές οι ομοφυλόφιλες γυναίκες εξαναγκάζονται από τις οικογένειές τους να παντρευτούν και συχνά γίνονται θύματα βιασμού από τους συζύγους τους, καθώς ο ποινικός κώδικας του Ιράν δεν καταδικάζει το βιασμό εντός του γάμου. Η εν λόγω οργάνωση, αναφερόμενη ειδικά στην M.G., ζητά την αναγνώρισή της ως πρόσφυγα καθώς στο Ιράν ενδέχεται να καταδικαστεί σε θάνατο.

15. Ο περί Προσφύγων Νόμος προβλέπει στο άρθρο 4 ότι «πρόσφυγας ή αιτητής δεν απελαύνεται σε ξένη χώρα ή δεν αποστέλλεται στα σύνορα χώρας, όπου λόγω φύλου, φυλής, θρησκείας, ιθαγένειας, ιδιότητα μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, η ζωή ή η ελευθερία του θα τεθεί σε κίνδυνο ή θα υποβληθεί σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή καταδίωξη».

16. Το άρθρο 3 της Διεθνούς Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την Καταπολέμηση των Βασανιστηρίων η οποία έχει κυρωθεί από την Κύπρο, ορίζει ότι «κανένα κράτος δεν θα απελαύνει, δεν θα προωθεί ούτε θα εκδίδει πρόσωπο σε άλλο κράτος όπου υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτό το πρόσωπο θα κινδυνεύει να υποστεί βασανιστήρια».

17. Στο κοινοτικό επίπεδο, η Οδηγία 2004/83/ΕΚ για τη θέσπιση ελάχιστών απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απατρίδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασία αναγνωρίζει το σεξουαλικό προσανατολισμό ως λόγο δίωξης στη βάση της ιδιότητας ως μέλους ιδιαίτερης κοινωνικής  ομάδας.

18. Συγκεκριμένα,  στο άρθρο  παρ. 10 (δ) της ανωτέρω οδηγίας ορίζεται ότι: «η ομάδα θεωρείται ως ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα όταν, μεταξύ άλλων: τα μέλη της ομάδας αυτής έχουν κοινά εγγενή χαρακτηριστικά ή κοινό ιστορικό παρελθόν, το οποίο δεν μπορεί να μεταβληθεί, ή έχουν από κοινού χαρακτηριστικά ή πεποιθήσεις τόσο θεμελιώδους σημασίας για την ταυτότητα ή τη συνείδηση, ώστε ένα πρόσωπο να μην πρέπει να αναγκάζεται να τις αποκηρύξει και η ομάδα έχει ιδιαίτερη ταυτότητα στην οικεία χώρα, διότι γίνεται αντιληπτή ως διαφορετική ομάδα από τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο. Ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα μπορεί να περιλαμβάνει ομάδα που βασίζεται στο κοινό χαρακτηριστικό του σεξουαλικού προσανατολισμού. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν μπορεί να νοηθεί ως περιλαμβάνων πράξεις θεωρούμενες αξιόποινες κατά το εθνικό δίκαιο των κρατών μελών. Μπορούν να λαμβάνονται υπόψη πτυχές συνδεόμενες με το φύλο, χωρίς να αποτελούν αυτές καθ’ εαυτές τεκμήριο της εφαρμογής του παρόντος άρθρου».

19. Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης διασφαλίζει στο άρθρο 18, το δικαίωμα στο άσυλο και απαγορεύει την απομάκρυνση, απέλαση ή έκδοση προς κράτος στο οποίο το άτομο «διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να του επιβληθεί η ποινή του θανάτου ή να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική ποινή ή μεταχείριση» (άρθρο 19). Συγχρόνως το άρθρο 21 του Χάρτη προβλέπει ότι «απαγορεύεται κάθε διάκριση ιδίως λόγω φύλου … ή σεξουαλικού προσανατολισμού».

20. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις 12 Μαρτίου 2008 [1], σε ψήφισμά του για την υπόθεση του Ιρανού Mehdi Kazemi, αιτητή ασύλου στο Ηνωμένο Βασίλειο εκτιμώντας, inter alia, ότι «είναι ρουτίνα για τις ιρανικές να φυλακίζουν, βασανίζουν και εκτελούν άτομα, και συγκεκριμένα ομοφυλόφιλους» ζήτησε την ορθή και πλήρη εφαρμογή της προαναφερόμενης οδηγίας «η οποία αναγνωρίζει τη δίωξη λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ως λόγου για χορήγηση ασύλου». Κάλεσε παράλληλα τα κράτη μέλη «να εξετάσουν τη μεμονωμένη περίπτωση και την κατάσταση στη χώρα προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων των νόμων και των κανονισμών καθώς και του τρόπου με τον οποίο εφαρμόζονται» ενώ ζήτησε από τα κοινοτικά όργανα και τα κράτη μέλη «να λάβουν μέτρα για να προλάβουν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον» .

21. Η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε μια δυναμική κινητικότητα όσον αφορά την προστασία των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων προσώπων.  Παρά το ότι η   Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ),  δεν περιέχει ρητή διάταξη σχετικά με τα ομοφυλόφιλα άτομα, το Δικαστήριο με σειρά αποφάσεών του, έχει καταδικάσει εθνικές πρακτικές και έχει δημιουργήσει ένα ελάχιστο επίπεδο προστασίας των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων ατόμων και ομοφύλων ζευγαριών. Από τη νομολογία του δικαστηρίου προκύπτει ότι τέσσερις τουλάχιστον από τις διατάξεις της ΕΣΔΑ, μπορούν να ερμηνευθούν με τρόπο ώστε να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων: συγκεκριμένα τα άρθρα 8 και 12, το άρθρο 14 (απαγόρευση διακρίσεων) και το άρθρο 3 ΕΣΔΑ (απαγόρευση βασανιστηρίων). Το άρθρο 8 ΕΣΔΑ προβλέπει, μεταξύ άλλων, τον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής των ατόμων. Από τη νομολογία του ΕΔΑΔ προκύπτει ότι το άρθρο αυτό είναι δυνατό να βρει εφαρμογή και σε σχέση με τους ομοφυλόφιλους. Το άρθρο 12 προστατεύει το δικαίωμα γάμου και ίδρυσης οικογένειας, ενώ οι όποιοι περιορισμοί επιβάλλονται από τα κράτη δεν πρέπει να είναι τόσο σημαντικοί ώστε να πλήττουν την ουσία των δικαιωμάτων αυτών.

22. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η θέση του ΕΔΑΔ στα πλαίσια της στάθμισης του απόλυτου χαρακτήρα της προστασίας που παρέχει το Άρθρο 3 της ΕΣΔΑ [2]. Ενόψει μάλιστα του απόλυτου χαρακτήρα της παρεχόμενης προστασίας, η ερμηνευτική προσέγγιση του ΕΔΑΔ καθόρισε ότι σε περιπτώσεις επικείμενης απέλασης, αποκλειστικό αντικείμενο ελέγχου αποτελεί η ύπαρξη σοβαρού και πραγματικού κινδύνου (real risk) υποβολής του αλλοδαπού μετά την απομάκρυνση του, σε βασανιστήρια και ποινές ή άλλη απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Η διαπίστωση και μόνο του κινδύνου αυτού, συνεπάγεται την παραβίαση του Άρθρου 3 της Σύμβασης.

23. Επιπρόσθετα, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, στη σύστασή της CM/REC (2010)5 [3] διασαφήνισε ότι «οι αιτητές ασύλου πρέπει να προστατεύονται από κάθε πολιτική ή πρακτική διάκρισης στη βάση του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου. Ειδικότερα, πρέπει να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα για να αποφεύγονται οι κίνδυνοι σωματικής βίας, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής κακοποίησης, λεκτικής επίθεσης ή άλλων μορφών παρενόχλησης ενάντια τους αιτητές ασύλου που στερούνται της ελευθερίας τους και να διασφαλίζεται η πρόσβαση τους σε πληροφόρηση σχετικά με την ιδιαίτερη τους κατάσταση». Στην περίπτωση των γυναικών οι αρχές αυτές ενδυναμώνονται από τα άρθρα 4 (θεμελιώδη δικαιώματα και μη-διάκριση) και 60 (αιτήματα ασύλου στη βάση του φύλου) του πρόσφατου Συμφώνου του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας ενάντια στις γυναίκες και της βίας στην οικογένεια [4]. Συγκεκριμένα το τρίτο εδάφιο του αρ. 60 αναφέρει ότι:

«Parties shall take the necessary legislative or other measures to develop gender-sensitive reception procedures and support services for asylum-seekers as well as gender guidelines and gender-sensitive asylum procedures, including refugee status determination and application for international protection».

24. Τέλος, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, το Νοέμβριο του 2008, στις Κατευθυντήριες Οδηγίες αναφορικά με αιτήματα ασύλου στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου [5], υπογράμμισε ότι «κατά την αξιολόγηση των αιτημάτων ασύλου από ΛΟΑΤ, στερεοτυπικές εικόνες για τα άτομα αυτά πρέπει να αποφεύγονται» και ότι «ένα άτομο δεν πρέπει να θεωρείται αυτομάτως ως ετεροφυλόφιλο επειδή είναι ή έχει υπάρξει παντρεμένο, έχει παιδιά ή ντύνεται σύμφωνα με τους επικρατούντες κοινωνικούς κώδικες».

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

 

25. Τόσο η διεθνής όσο και η ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει θέσει ένα προστατευτικό πλέγμα σχετικά με την προστασία των ομοφυλόφιλων ατόμων από τις διακρίσεις, τα βασανιστήρια και κάθε είδους απάνθρωπη μεταχείριση. Από την προαναφερόμενη κοινοτική οδηγία 2004/83/ΕΚ συνάγεται  ξεκάθαρα ότι ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός μπορεί να θεμελιώσει φόβο δίωξης. Ουσιώδες στοιχείο για την αναγνώριση του προσφυγικού καθεστώτος είναι ο πραγματικός κίνδυνος βλάβης που διατρέχει ο αιτητής σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

26. Όπως αναφέρεται στις Κατευθυντήριες Οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας, οι ομοφυλόφιλοι που κρύβουν το σεξουαλικό τους προσανατολισμό στη χώρα καταγωγής τους μπορεί να μην έχουν βιώσει στο παρελθόν πράξεις δίωξης. Η συμπεριφορά τους όμως ενδέχεται να μην είναι συνέπεια ελεύθερης επιλογής αλλά απόρροια του φόβου της δίωξης. Η Ύπατη Αρμοστεία σημειώνει ότι μπορεί να συνιστά δίωξη «ο εξαναγκασμός απόκρυψης ή απάρνησης του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας γένους, που προκαλεί ή δεν καταπολεμά το κράτος. Λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και τρανσέξουαλ που ζουν με το φόβο της δημόσιας αποκάλυψης του σεξουαλικού προσανατολισμού τους συχνά τον αποκρύπτουν προκειμένου να αποφύγουν τις σοβαρές συνέπειες παρόμοιας έκθεσης, συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων των αυστηρών ποινικών κυρώσεων, των αυθαίρετων εισβολών στις οικίες τους, της απόλυσής τους από την εργασία τους και της αποδοκιμασίας της κοινωνίας».

27. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αξιοπιστία της κυρίας G., ως αιτήτριας ασύλου, κρίθηκε ικανοποιητική. Σύμφωνα όμως με την Υπηρεσία Ασύλου, οι ισχυρισμοί της αναφορικά με τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα της, δεν εμπίπτουν στους λόγους της Σύμβασης της Γενεύης ούτε στον Περί Προσφύγων Νόμο. Το γεγονός δε ότι η καταγγέλλουσα παντρεύτηκε δύο φορές ενώ δεν υπέστη δίωξη στο παρελθόν φαίνεται ότι επηρέασε αρνητικά την απόφαση της Υπηρεσίας. Ωστόσο, όπως σημειώθηκε, στερεοτυπικές εικόνες για τους ομοφυλόφιλους δεν πρέπει να επηρεάζουν το αποτέλεσμα της εξέτασης του αιτήματός τους ενώ προηγούμενοι γάμοι ή ακόμα και η απόκτηση παιδιών δεν αποκλείουν άνευ ετέρου το ενδεχόμενο ένα άτομο να είναι ομοφυλόφιλο. Η κυρία G. εξηγεί ότι οι προηγούμενοι της γάμοι ήταν αποτέλεσμα εξαναγκασμού και για το λόγο αυτό διήρκεσαν για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

28. Σύμφωνα πάλι με τις οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας «αυτοπροσδιορισμός του αιτούντα άσυλου ως λεσβίας, ομοφυλόφιλου, αμφιφυλόφιλου, τρανσέξουαλ πρέπει να θεωρείται ένδειξη για το σεξουαλικό του προσανατολισμό» ενώ ο εξεταστής του αιτήματος ασύλου «οφείλει να βασιστεί στις μαρτυρίες του αιτούντα άσυλο όταν αυτός αδυνατεί να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για το σεξουαλικό του προσανατολισμό και / ή δεν είναι επαρκείς οι σχετικές πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του». Όπως σημειώνεται δε στο Εγχειρίδιο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για τα Κριτήρια και τις Διαδικασίες Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων «αν η αφήγηση του αιτούντος φαίνεται αξιόπιστη, η περίπτωσή του πρέπει, εκτός αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι για το αντίθετο, να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας».

29. Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη όλα τα στοιχεία που προέκυψαν κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης θεωρώ ότι, υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που υπαγορεύουν τη συνεκτίμηση αυτών των πληροφοριών καθώς και όλων των παραμέτρων της συγκεκριμένης υπόθεσης από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στα πλαίσια της εξέτασης της προσφυγής της καταγγέλλουσας. Ειδικότερα, είναι εξαιρετικά κρίσιμο να εξεταστούν ενδελεχώς οι ισχυρισμοί της κ. G., ότι η προοπτική επιστροφής στη χώρα της μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη σωματική της ακεραιότητα ή ακόμα και τη ζωή της, λόγω του σεξουαλικού της προσανατολισμού δεδομένης και της νομικής και κοινωνικής κατάστασης στη χώρα καταγωγής της.

 

Ελίζα Σαββίδου

Επίτροπος Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Αρχή κατά  των Διακρίσεων και του Ρατσισμού

 

---