Αρ. Φακ.: Α/Π 705/2006 & Α/Π 1720/2006
Λευκωσία, 29 Δεκεμβρίου 2009
Έκθεση της Επιτρόπου Διοικήσεως
κατά των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας
αναφορικά με το χειρισμό των αιτημάτων εγκύων αλλοδαπών γυναικών
για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος
Περιγραφή παραπόνου
1. Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση ΚΙΣΑ (Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό) μου υπέβαλε παράπονο, στις 15 Μαρτίου 2006, εκ μέρους της κ. F. A. W. από την Αιθιοπία, αναφορικά με το χειρισμό του αιτήματος της για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος, λόγω εγκυμοσύνης της ως αποτέλεσμα βιασμού. Συγκεκριμένα, η παραπονούμενη, η οποία εργαζόταν ως οικιακή βοηθός, αναφέρει ότι τον Αύγουστο του 2005 έπεσε θύμα βιασμού από συγγενικό πρόσωπο της εργοδότριάς της και έμεινε έγκυος. Όπως υποστηρίζει, το Φεβρουάριο του 2006, και ενώ η εγκυμοσύνη είχε φτάσει σε προχωρημένο στάδιο, η εργοδότρια αποφάσισε τον τερματισμό της απασχόλησης της, με αποτέλεσμα η ίδια να μείνει χωρίς καθόλου πόρους συντήρησης. Όταν αποτάθηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Ευημερίας Λευκωσίας με αίτηση για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος, έλαβε αρνητική απάντηση για το λόγο ότι δεν είχε καταγγείλει το βιασμό, ούτε είχε υποβάλει οποιαδήποτε καταγγελία για εργατική διαφορά. Η παραπονούμενη αναφέρει ότι δεν κατήγγειλε το βιασμό όταν διαπίστωσε ότι ήταν έγκυος, με την ελπίδα ότι μετά τη γέννηση του το παιδί θα τύγχανε αναγνώρισης από τον πατέρα του.
2. Στις 7 Ιουλίου 2006 η οργάνωση επανήλθε με νέο παράπονο, εκ μέρους της κ. M. C. T. από τις Φιλιππίνες, σχετικά με το χειρισμό του δικού της αιτήματος για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος, λόγω του ότι οι επιπλοκές που παρουσίασε στην εγκυμοσύνη της δεν της επέτρεπαν την εργασία. Ειδικότερα, η παραπονούμενη εργαζόταν στην Κύπρο ως οικιακή βοηθός, όταν εξασφάλισε, όπως υποστηρίζει, την αποδέσμευσή της από την πρώτη της εργοδότρια και βρήκε νέο εργοδότη. Εντούτοις, πριν ακόμα υπογραφεί το νέο συμβόλαιο εργοδότησής της αναγκάστηκε να διακόψει την εργασία της εξαιτίας επιπλοκών που παρουσιάστηκαν στην εγκυμοσύνη της. Για το λόγο αυτό απευθύνθηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Ευημερίας Λευκωσίας για σκοπούς παραχώρησης δημοσίου βοηθήματος, προσκομίζοντας ιατρικό πιστοποιητικό με σύσταση για παύση από την εργασία της μέχρι την ολοκλήρωση της κύησης, χωρίς να λάβει απάντηση.
Έρευνα και διαπιστώσεις
3. Στα πλαίσια διερεύνησης των παραπόνων, ζήτησα από τη Διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, με επιστολές μου ημερομηνίας 28 Μαρτίου και 28 Αυγούστου 2006 αντίστοιχα, τα σχόλια και τις απόψεις της, καθώς και τους σχετικούς φακέλους για σκοπούς έρευνας.
4. Από την έρευνα προέκυψε ότι η κ. W. υπέβαλε αίτηση για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος στις 28 Φεβρουαρίου 2006. Καθοδηγήθηκε όπως υποβάλει αίτηση για χορήγηση επιδόματος μητρότητας και όπως καταγγείλει εργατική διαφορά, ενώ τον Απρίλιο του 2006 της παραχωρήθηκε το έκτακτο χορήγημα των £100 για κάλυψη βασικών αναγκών της ενόψει και της προχωρημένης εγκυμοσύνης της, βάσει του άρθρου 4 του περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμου. Η αίτηση της απορρίφθηκε.
5. Σύμφωνα με τη Διευθύντρια, πέρα από το ότι η παραπονούμενη δεν ενέπιπτε στους δικαιούχους δημοσίου βοηθήματος, ένας επιπλέον λόγος για την απόρριψη της αίτησης της ήταν το γεγονός ότι από τη μέρα υποβολής της αίτησης της την κάλυψη των αναγκών της, περιλαμβανομένου του ενοικίου στο χώρο που διέμενε, ανέλαβαν η αδερφή της και ο Κύπριος σύζυγός της. Όπως υποστηρίζει, επιπλέον, η Διευθύντρια, η ίδια η παραπονούμενη απέρριψε πρόταση στήριξής της από τον κλάδο “Οικογένεια και Παιδί” των Υπηρεσιών, και προσθέτει ότι μετά τη γέννηση του παιδιού, η παραπονούμενη εργάζεται ως καθαρίστρια.
6. Σχετικά με την περίπτωση της κ. T., από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι η παραπονούμενη υπέβαλε αίτηση για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος στις 16 Μαρτίου 2006, προσκομίζοντας πιστοποιητικό αποδέσμευσης από την εργοδότριά της, καθώς επίσης ιατρικό πιστοποιητικό, ημερομηνίας 10 Μαρτίου 2006, με το οποίο βεβαιωνόταν ότι δε θα μπορούσε να εργαστεί μέχρι την ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης της. Δύο μήνες αργότερα το αίτημα της απορρίφθηκε επειδή ότι δεν εντοπιζόταν στη δηλωθείσα διεύθυνση και δεν προσκόμισε αποδεικτικά έγγραφα για το καθεστώς παραμονής της, τις τραπεζικές της καταθέσεις και πιθανά δικαιώματά της από τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις ή την ιδιωτική ασφάλεια υγείας της. Ωστόσο, για το λόγο ότι παραπονούμενη δήλωνε άστεγη και ήδη βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης, διευθετήθηκε η φιλοξενία της στο ίδρυμα «Ο καλός Σαμαρείτης» μέχρι τον τοκετό. Ακολούθως, όταν η παραπονούμενη προσκόμισε την άδεια παραμονής της, θεωρήθηκε ότι η συγκεκριμένα άδεια της παραχωρούσε δικαίωμα εργασίας και άρα δεν ενέπιπτε στους δικαιούχους δημοσίου βοηθήματος. Ως εκ τούτου, ο φάκελος έκλεισε. Όταν υπέβαλε εκ νέου αίτηση για δημόσιο βοήθημα, στις 18 Αυγούστου 2006, η εξέταση της τερματίστηκε όταν διαπιστώθηκε ότι η παραπονούμενη είχε αναχωρήσει για την πατρίδα της.
Νομοθετικό πλαίσιο
7. Η χορήγηση του δημόσιου βοηθήματος ρυθμίζεται με τον περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμο του 2006 και τους κατ’ εξουσιοδότηση του Νόμου σχετικούς Κανονισμούς. Βάσει του άρθρου 3 του Νόμου, το οποίο αφορά σε υπηκόους τρίτων χωρών, δημόσιο βοήθημα παρέχεται στους εξής:
…(5) σε κάθε υπήκοο τρίτης χώρας, ο οποίος έχει καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος στη Δημοκρατία είτε καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος σε άλλο κράτος μέλος και άδεια μετανάστευσης στη Δημοκρατία… του οποίου τα εισοδήματα και οι άλλοι οικονομικοί πόροι δεν επαρκούν για την ικανοποίηση των βασικών του αναγκών και για τη στέγασή του (6) σε κάθε υπήκοο τρίτης χώρας ο οποίος κατέχει νομικό καθεστώς που προβλέπεται στους περί Προσφύγων Νόμο και των δυνάμει αυτού εκδιδόμενων Κανονισμών… του οποίου τα εισοδήματα και οι άλλοι οικονομικοί πόροι δεν επαρκούν για την ικανοποίηση των βασικών και ειδικών του αναγκών και (7) σε κάθε υπήκοο τρίτης χώρας, ο οποίος κατέχει το νομικό καθεστώς του αιτητή ασύλου ή καθεστώς προσωρινής διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου… του οποίου τα εισοδήματα και οι άλλοι οικονομικοί πόροι δεν επαρκούν για την ικανοποίηση των υλικών συνθηκών υποδοχής κατά την έννοια των περί Προσφύγων (Συνθήκες Υποδοχής Αιτητών) Κανονισμών του 2005. Προϋπόθεση για όλες τις περιπτώσεις είναι η διαμονή στις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές.
Στο εδάφιο (10) του ίδιου άρθρου, ορίζεται ότι
δημόσιο βοήθημα δεν παρέχεται (α) για οποιαδήποτε περίοδο κατά την οποία ο αιτητής απασχολείται πλήρως σε προσοδοφόρα εργασία… εκτός εάν συντρέχουν ειδικές περιστάσεις για τις οποίες ο Διευθυντής δύναται να εγκρίνει την παροχή δημοσίου βοηθήματος (περιλαμβανομένου του μόνου γονέα οικογένειας) και (β) για οποιαδήποτε περίοδο κατά την οποία ο αιτητής εκούσια παραμένει άνεργος ή εκούσια υποαπασχολείται…
Σύμφωνα με το άρθρο 4 του Νόμου, δημόσιο βοήθημα παρέχεται και σε έκτακτες περιπτώσεις σε άτομα που δεν ορίζονται από το νόμο ως δικαιούχοι. Συγκεκριμένα:
…ο Διευθυντής μπορεί να παρέχει δημόσιο βοήθημα σε άτομο το οποίο ευρίσκεται σε επείγουσα ανάγκη του βοηθήματος αυτού, ως αποτέλεσμα ειδικών περιστάσεων ή απροσδόκητης ή έκτακτης κατάστασης που επηρεάζει το εν λόγω άτομο. Ενεργώντας για το σκοπό αυτό, ο Διευθυντής δύναται να παραβλέψει την ανάγκη διεξαγωγής πλήρους έρευνας σε σχέση με το άτομο αυτό… ή την προσήλωσή του σε αυστηρή συμμόρφωση με τις διατάξεις των Κανονισμών που διέπουν τη διαδικασία παροχής του βοηθήματος.
8. Όσον αφορά στην εργασιακή κατάσταση των εγκύων, το άρθρο 4(1) του Νόμου για την Προστασία της Μητρότητας του 1997 έως 2007 αναφέρει ρητά ότι απαγορεύεται η απόλυση εγκύου εκτός εάν συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις (π.χ. αν η μισθωτή είναι ένοχη σοβαρού παραπτώματος ή συμπεριφοράς, η οποία δικαιολογεί τη ρήξη της σχέσης εργοδότησης, αν η περίοδος διάρκειας της σύμβασης εργασίας έχει λήξει κτλ.). Συγκεκριμένα,
Απαγορεύεται σε εργοδότη να δίδει προειδοποίηση τερματισμού απασχόλησης σε μισθωτή κατά τη χρονική περίοδο που αρχίζει από τη στιγμή που η μισθωτή θα του γνωστοποιήσει με πιστοποιητικό εγγεγραμμένου ιατρού την εγκυμοσύνη της… και που λήγει μετά την παρέλευση τριών μηνών από το τέλος της περιόδου της άδειας μητρότητας ή προειδοποίηση τερματισμού απασχόλησης η οποία εκπνέει κατά τη διάρκεια της πιο πάνω αναφερόμενης περιόδου.
«Μισθωτός», σύμφωνα με το άρθρο 2 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 1980, σημαίνει πρόσωπο που ασκεί οποιαδήποτε ασφαλιστέα απασχόληση εκ των αναφερόμενων στον Πίνακα 1 του Νόμου, όπου περιλαμβάνεται και η κατηγορία απασχολουμένων δυνάμει σύμβασης εργασίας. Οι αλλοδαπές οικιακοί βοηθοί εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή.
9. Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η Σύμβαση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) για την Προστασίας της Μητρότητας, η οποία κυρώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία με τον Ν.54(III)/2004 [1].
10. Η εγκυμονούσα γυναίκα προστατεύεται από το ενδεχόμενο απόλυσης και στους περί Ίσης Μεταχείρισης Ανδρών και Γυναικών Νόμους του 2002 έως 2006, οι οποίοι είναι εναρμονιστικοί της Οδηγίας 2002/73/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο άρθρο 9 των Νόμων διευκρινίζεται ότι έχουν εφαρμογή σε κάθε εργοδότη και αφορούν σε κάθε πράξη που αναφέρεται στην εργασιακή σχέση, συμπεριλαμβανομένων των όρων, προϋποθέσεων και διαδικασιών απολύσεως, και οποιαδήποτε σχετική με αυτά πρακτική. Οι διατάξεις μάλιστα του άρθρου αυτού, σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 11, εφαρμόζονται και σε περίπτωση οποιασδήποτε άμεσης ή έμμεσης δυσμενούς μεταχείρισης γυναικών λόγω εγκυμοσύνης, τοκετού, γαλουχίας, μητρότητας ή ασθένειας οφειλόμενης στην εγκυμοσύνη ή τον τοκετό.
Συμπεράσματα / Συστάσεις
11. Οι παραπονούμενες βρίσκονταν κατά την υποβολή των αιτήσεων τους για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος σε κατάσταση εγκυμοσύνης, χωρίς γάμο, χωρίς εργασία και, συνεπώς, χωρίς πόρους για την επιβίωσή τους. Παρόλα αυτά, λόγω του καθεστώτος παραμονής τους δεν ενέπιπταν σε καμία από τις ρητά προβλεπόμενες από το Νόμο κατηγορίες δικαιούχων δημοσίου βοηθήματος. Συμπερασματικά, ο μόνος τρόπος θετικής εξέτασης των αιτήσεων τους από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας θα ήταν στη βάση της διακριτικής ευχέρειας της Διευθύντριας, που εκπηγάζει από το άρθρο 4 του Νόμου, για παραχώρηση δημοσίου βοηθήματος λόγω επείγουσας ανάγκης και ενόψει των ειδικών περιστάσεων τους.
12. Σύμφωνα με το αποτέλεσμα της έρευνας, στην περίπτωση της κ. W. δόθηκε έκτακτο εφάπαξ ποσό και στην κ. T. παραχωρήθηκε στέγη σε φιλανθρωπικό ίδρυμα όταν πλέον έφθασε σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης. Και στις δύο περιπτώσεις, οι αιτήσεις για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος απορρίφθηκαν.
13. Είναι γεγονός ότι σε επίπεδο νομοθεσίας το πλαίσιο προστασίας της εγκυμοσύνης και της μητρότητας των αλλοδαπών οικιακών βοηθών πάσχει σοβαρά. Κατά πρώτο λόγο, παρατηρείται το φαινόμενο τερματισμού της απασχόλησης των οικιακών βοηθών που κυοφορούν, με συνέπεια τη στέρηση τους από κάθε πόρο διαβίωσης και την ακύρωση της άδειας παραμονής τους. Κατά δεύτερο λόγο, από τη διερεύνηση των παραπόνων που μου υποβλήθηκαν, προέκυψε ότι η παράμετρος της εγκυμοσύνης δεν προσμετράται ευνοϊκά κατά τη λήψη απόφασης για τη χορήγηση έκτακτου δημοσίου βοηθήματος με βάση το άρθρο 4 του περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμου. Στην περίπτωση των οικιακών βοηθών, η απουσία νομοθετικής ή άλλης ρύθμισης για οικονομική στήριξη σε περίοδο εγκυμοσύνης, καθιστά τις ίδιες και τα παιδιά που κυοφορούν σε πολύ ευάλωτη κατάσταση. Τούτο συνιστά ιδιαίτερη δυσμενή πολλαπλή διάκριση έναντι των αλλοδαπών γυναικών από τρίτες χώρες που εργάζονται -κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες- ως οικιακές βοηθοί.
14. Για σκοπούς προστασίας των αλλοδαπών γυναικών που δεν εμπίπτουν στις λοιπές κατηγορίες ληπτών δημοσίου βοηθήματος, αλλά έχουν πραγματικά ανάγκη από οικονομική στήριξη λόγω ιδιαιτέρων περιστάσεων, εκτιμώ ότι για λόγους ουσιαστικής συμμόρφωσης με όλο το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την προστασία της εγκυμοσύνης και της μητρότητας θα πρέπει να επιδειχθεί διάθεση ευρείας και επιεικούς διοίκησης και να αντιμετωπιστούν ως περιπτώσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις για παραχώρηση δημοσίου βοηθήματος δυνάμει του άρθρου 4 του Νόμου. Θέση μου είναι ότι, στα πλαίσια ερμηνείας και εφαρμογής της κρίσιμης αυτής νομοθετικής πρόνοιας, η εγκυμοσύνη των αλλοδαπών εργαζόμενων οικιακών βοηθών θα πρέπει να προσμετράται ευνοϊκά κατά την εξέταση των αιτημάτων για στήριξη και παροχή δημοσίου βοηθήματος, ενώ η διακριτική ευχέρεια θα πρέπει να ασκείται με θετικό τρόπο.
15. Όσον αφορά στην κρίσιμη διάταξη του άρθρου 4 του Νόμου, σημειώνω ότι αυτή αναφέρεται σε παροχή δημοσίου βοηθήματος σε όποιον έχει επείγουσα ανάγκη, χωρίς να τίθεται χρονικός περιορισμός στη χορήγησή του. Ωστόσο, παρατήρησα ότι στις πλείστες των περιπτώσεων όπου γίνεται επίκληση του συγκεκριμένου άρθρου, παραχωρείται έκτακτο βοήθημα για μόνο μία φορά, ενώ στη συνέχεια, άσχετα από τις άμεσες ή μεσοπρόθεσμες ανάγκες, η παρακολούθηση και εξέταση των περιπτώσεων τερματίζεται. Όταν, όμως, η επείγουσα ανάγκη συνδέεται με την εγκυμοσύνη -όπως συνέβη στις περιπτώσεις των κ. W. και κ. T.- η εφάπαξ χορήγηση ενός ποσού δεν επαρκεί στην αντιμετώπιση των αναγκών που προκύπτουν λόγω της εγκυμοσύνης. Θεωρώ, συνεπώς, ότι η δεινή και δυσχερής κατάσταση στην οποία περιέρχονται οι αλλοδαπές γυναίκες που εγκυμονούν, επιβάλλει την υπαγωγή τους στις ευνοϊκές πρόνοιες καταβολής έκτακτου βοηθήματος, η λειτουργική εμβέλεια του οποίου υπερβαίνει την καταβολή ενός εφάπαξ ποσού, εωσότου οι περιστάσεις επιτρέψουν τη διακοπή του.
16. Ειδικότερα ως προς το θέμα του τερματισμού της απασχόλησης των παραπονουμένων, με προβληματίζει το γεγονός ότι το θέμα της εγκυμοσύνης -και κατ’ επέκταση της αναπαραγωγικής υγείας- των οικιακών βοηθών και των ενδεχόμενων συνεπειών στην εργασιακή τους κατάσταση και στο καθεστώς παραμονής τους δεν έχει τύχει, με βάση τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου, καμίας ρύθμισης από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Στο ζήτημα αυτό διαπιστώνεται σοβαρό έλλειμμα το οποίο επηρεάζει δυσμενώς τα βασικά δικαιώματα των αλλοδαπών γυναικών εργαζόμενων οικιακών βοηθών. Το υφιστάμενο κενό προστασίας των δικαιωμάτων μιας ευάλωτης ομάδας εργαζομένων γυναικών δεν συνάδει με το συνεχώς διευρυνόμενο θεσμικό πλαίσιο προστασίας της εγκυμοσύνης και της μητρότητας.
17. Με τα δεδομένα αυτά και λαμβάνοντας υπόψη ότι στο παρόν στάδιο βρίσκεται υπό συζήτηση στην Υπουργική Επιτροπή για την Απασχόληση των Αλλοδαπών Εργατών η αναθεώρηση της διαδικασίας παραμονής και εργασίας των αλλοδαπών οικιακών βοηθών στην Κύπρο[2], κρίνω σκόπιμο να επισημάνω ότι τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να απασχολήσουν την Επιτροπή. Αποτελεί θέση μου ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις που στοχεύουν στην προστασία της μητρότητας στον εργασιακό τομέα, και οι οποίες εφαρμόζονται σε όλες τις κατηγορίες των μισθωτών, πρέπει να ισχύουν κατ’ αναλογία και στην περίπτωση των αλλοδαπών οικιακών βοηθών. Παράλληλα, κρίνεται επιβεβλημένη η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας για παραχώρηση δημοσίου βοηθήματος δυνάμει του άρθρου 4, κατά τρόπο που θα ενσωματώνει στους δικαιούχους και τις γυναίκες-αλλοδαπές εργαζόμενες που καθίστανται έγκυες διαρκούσης της εργοδότησης τους. Μια τέτοια άσκηση της διακριτικής ευχέρειας μπορεί άλλωστε να βρει έρεισμα στους ίδιους τους σκοπούς του νόμου και στο πλαίσιο προστασίας της μητρότητας.
18. Για σκοπούς υλοποίησης των εισηγήσεων μου αναφορικά με το χειρισμό των αιτημάτων των εγκύων αλλοδαπών για χορήγηση δημοσίου βοηθήματος, στα πλαίσια ερμηνείας και εφαρμογής του άρθρου 4 του περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμου, υποβάλλω την Έκθεση στη Διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Εισηγούμαι δε την υπαγωγή των περιπτώσεων αυτών στο προστατευτικό πεδίο της κοινωνικού χαρακτήρα πρόνοιας της οικείας νομοθεσίας.
19. Για σκοπούς προβληματισμού προς την κατεύθυνση ρύθμισης του ζητήματος της απόλυσης εγκύων οικιακών βοηθών, κοινοποιώ την παρούσα Έκθεση στους Γενικούς Διευθυντές του Υπουργείου Εσωτερικών και του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, οι οποίοι είναι και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για την αναθεώρηση της διαδικασίας εισόδου και απασχόλησης των οικιακών βοηθών και για τη ρύθμιση της απασχόλησης αλλοδαπού εργατικού δυναμικού γενικότερα.
Ηλιάνα Νικολάου
Επίτροπος Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υποσημειώσεις και Παραπομπές:
[1] Περί Σύμβασης για την Αναθεώρηση της Σύμβασης για την Προστασία της Μητρότητας (Αναθεωρημένης) (Κυρωτικός) Νόμος.
[2] Τη συζήτηση συντονίζει το Υπουργείο Εσωτερικών και συμμετέχουν τα Υπουργεία Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης. Όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, ανάμεσα στα θέματα που απασχολούν στο παρόν στάδιο την Επιτροπή είναι το θέμα της διαμονής των οικιακών βοηθών εκτός της οικίας των εργοδοτών τους και η ετοιμασία νέων συμβολαίων απασχόλησης για τις οικιακές βοηθούς.
