Η φετινή 21 Μαρτίου, που ανακηρύχθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη Όλων των Μορφών Φυλετικών Διακρίσεων από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για το φόνο 69 διαδηλωτών από το καθεστώς apartheid της Νότιας Αφρικής, βρίσκει ολόκληρη την ανθρωπότητα στη μέγγενη της πανδημίας του κορονοϊού και στις προσπάθειες αντιμετώπισης της. Στις προσπάθειες αυτές εντάσσεται και η ματαίωση των πορειών και άλλων εκδηλώσεων που είχαν προγραμματιστεί στην Ευρώπη και ανά το παγκόσμιο, όπως και της δικής μας εδώ στην Κύπρο, για να βροντοφωνάξουμε την αντίθεση και αντίσταση μας ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Η δαιμονοποίηση του δικαιώματος ασύλου και των προσφυγικών ροών και η διασύνδεσή τους με την τρομοκρατία, ο θεσμικός ρατσισμός και οι διακρίσεις, η ρητορική και τα εγκλήματα μίσους ενάντια στις μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες και ενάντια σε κάθε μειονότητα και κάθε διαφορετικότητα, η δαιμονοποίηση των ΜΚΟ και των υπερασπιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λαμβάνουν τρομακτικές διαστάσεις και υποθάλπονται από τον επίσημο κυβερνητικό λόγο και πολιτικές, τα χειραγωγημένα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία ανεξέλεγκτα πολλές φορές κυκλοφορούν ψευδείς ειδήσεις, απειλώντας τις δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών και καταβαραθρώνοντας την αλληλεγγύη με τις ευάλωτες κοινότητες και ομάδες οι οποίες σε καθημερινή βάση βιώνουν τον ρατσισμό και τον αποκλεισμό και την αδυναμία απόλαυσης βασικών και θεμελιωδών τους δικαιωμάτων. Η πανδημία του κορονοϊού συντείνει ακόμη πιο πολύ σε όλα τα πιο πάνω και χρησιμοποιείται ως εργαλείο νομιμοποίησης πολιτικών, αφηγημάτων και ρητορικής κατά των πιο ευάλωτων.
Μόλις χθες, το κράτος, κατά παράβαση της βασικής αρχής του διεθνούς εθιμικού δικαίου, αυτήν της μη επαναπροώθησης, εκδίωξε πλοιάριο με πρόσφυγες που βρισκόταν στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και προσέγγισε τις Κυπριακές ακτές παραβιάζοντας το δικαίωμά τους στο άσυλο, για να καταχειροκροτηθεί για την ενέργεια της αυτή από ακροδεξιές και εθνικιστικές ομάδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με την ταυτόχρονη πλήρη αποσιώπηση του θέματος από τα ΜΜΕ και την τήρηση σιγής ιχθύος από άλλους. Μόλις χθες, Ιρανός υπήκοος με μακρόχρονη παραμονή στην Κύπρο σκοτώθηκε από πυροβολισμούς αστυνομικών επειδή έγινε καταγγελία από Κύπριους πολίτες για πρόκληση ανησυχίας στο χωριό τους, θύμα του θεσμικού ρατσισμού που θέλει την ανθρώπινη ζωή των προσφύγων και μεταναστών να μετρά λιγότερο. Μετανάστριες γυναίκες και παιδιά παρέμειναν στα αζήτητα από τις κρατικές αρχές για χρόνια, μέχρι την αποκάλυψη των δολοφονιών τους από ένα κατά συρροή δολοφόνο. Μετανάστες και μετανάστριες παραμένουν απληροφόρητοι/ες σε σχέση με τα μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, χάνουν τις δουλειές τους, χωρίς το κράτος να απλώσει δίκτυ προστασίας και σε αυτές τις πιο ευάλωτες ομάδες αφού τα μέτρα που ανακοίνωσε απευθύνονται ουσιαστικά μόνο στους Κύπριους πολίτες. Το Κέντρο Υποδοχής αιτητών ασύλου στην Κοφίνου έχει μετατραπεί σε κλειστό κέντρο, λόγω του κορονοϊού, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα κρούσμα, στη βάση απλώς της ιδιότητας των προσώπων που διαμένουν εκεί ως αιτητών ασύλου, διαφορετικών εθνοτικών καταγωγών. Το ΚέντροΠροσωρινής Φιλοξενίας αιτητών ασύλου Πουρνάρα ήδη έχει μετατραπεί σε χώρο κράτησης Αφρικανών αιτητών ασύλου, στη βάση μιας καθαρά ρατσιστικής πολιτικής που θέλει κάποιους αιτητές ασύλου να κυκλοφορούν ελεύθερα και άλλους να βρίσκονται υπό κράτηση, με μόνο κριτήριο τα χρώμα και την εθνοτική καταγωγή.
Η κυπριακή κυβέρνηση, στη βάση ενός άνευ προηγούμενου ακροδεξιού αφηγήματος, ανέπτυξε «Σχέδιο Δράσης για το μεταναστευτικό», το οποίο στοχεύει στην αποτροπή της έλευσης προσφύγων στην Κύπρο, τον ουσιαστικό αποκλεισμό μεγάλου αριθμού προσφύγων από το δικαίωμα προσφυγής σε ένδικα μέσα, τον εγκλεισμό των αιτούντων άσυλο σε κλειστά κέντρα κράτησης και την αναγκαστική επιστροφή προσφύγων και μεταναστριών/ών στις χώρες προέλευσης. Έχει δε κατ΄επανάληψη συνδέσει τους πρόσφυγες με την τρομοκρατία και τη δημόσια ασφάλεια, και με τον προαιώνιο εχθρό την Τουρκία, στη βάση ενός αφηγήματος περί οργανωμένης προσπάθειας εκ μέρους της για αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου με την αποστολή προσφύγων, που ηχούν εύηχα στα αυτιά των ακροδεξιών και ρατσιστικών δυνάμεων αντί να ενημερώσει και ευαισθητοποιήσει υπεύθυνα τους πολίτες της και την κοινωνία για το προσφυγικό και να εξηγήσει ότι κανένας άνθρωπος δεν εγκαταλείπει τη χώρα του αν δεν έχει σοβαρό λόγο που να τον εξαναγκάζει.
Παράλληλα, η κυπριακή κυβέρνηση έχει εξαπολύσει ανελέητο πόλεμο ψευδών ειδήσεων, δυσφήμησης και ποινικοποίησης της δράσης των ΜΚΟ που ασχολούνται με μετανάστες και πρόσφυγες δημιουργώντας εύφορο έδαφος στην κοινωνία για στοχοποίηση και δαιμονοποίησή τους.
Υπό το βάρος πολλών κρατών μελών της που έχουν υιοθετήσει τις πιο πάνω πολιτικές και ρητορική, η Ε.Ε. φαίνεται αδύναμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του προσφυγικού και να διατηρήσει και ενδυναμώσει τις αρχές πάνω στις οποίες αυτή βασίζεται , αυτές της ισότητας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε με την ανοχή της στις παραβιάσεις του ευρωπαϊκού δικαίου από τα κράτη μέλη της ή/και με την υιοθέτηση πολιτικών που τις υπονομεύουν όπως η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας η οποία πρόσφατα έχει επίσης επικαιροποιηθεί.
Σήμερα είναι η μέρα που οφείλουμε για ακόμα μια φορά να δηλώσουμε και να τονίσουμε την ανάγκη για αντίσταση σε όλα τα πιο πάνω και την ανάγκη να δηλώσουμε ξεκάθαρα τη δέσμευση μας στην εντατικοποίηση του αγώνα ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, ενάντια στον εθνικισμό και το νέο-ναζισμό. Σήμερα είναι η μέρα που θα πρέπει ως κοινωνία να δηλώσουμε τη δέσμευση μας στις αρχές του κράτους δικαίου, της ισότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και την αλληλεγγύη και συμπαράσταση μας στις μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες, τις πιο ευάλωτες ομάδες των συνανθρώπων μας στη λαίλαπα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Διοικητικό Συμβούλιο
