Αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, και όλοι εσείς που επιδείξατε ενδιαφέρον για την περίπτωσή μου και με στηρίξατε όταν το χρειαζόμουν περισσότερο,
Μου είναι δύσκολο να περιγράψω την τεράστια ευγνωμοσύνη που νιώθω. Η απεργία πείνας των οκτώ ημερών που άρχισα σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της φυλάκισής μου στις Κεντρικές Φυλακές στη Λευκωσία, κατά την οποία τέθηκα σε απομόνωση, έχει τώρα τελειώσει. Καθώς περνούσαν οι μέρες, δεν είχα απολύτως καμία ιδέα για το αν αυτή η διαμαρτυρία θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Δεν είχα καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Μόλις συνελήφθηκα είχα πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι αν απευλαυνόμουν πίσω στη Ρωσία δεν υπήρχε καμία πιθανότητα τα δικαστήρια να εξετάσουν τις χαλκευμένες κατηγορίες εναντίον μου με αντικειμενικό τρόπο. Αν είχα εκδοθεί, θα περνούσα τα επόμενα 15 χρόνια της ζωής μου σε μια ρωσική φυλακή. Να αντιμετώπιζα μια δίκαιη δίκη θα ήταν σχεδόν αδύνατο, όταν το πρόσωπο που κινεί τα νήματα της δικαστικής δίωξης δεν είναι άλλος από τον Konstantin Busygin, τον επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Συνόρων και πρώην διευθύνντα σύμβουλο του εργοστασίου Καλάσνικοφ.
Την όγδοη ημέρα της απεργίας πείνας μου, έμαθα ότι ήταν σε εξέλιξη μια εκστρατεία για την απελευθέρωσή μου. Ειλικρινά, αυτό ήταν μια έκπληξη για μένα, ειδικά με τη συμμετοχή σε αυτή την εκστρατεία σοβαρών και ευρέως γνωστών ΜΚΟ που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, η Russie-Libertés, η ΚΙΣΑ και η Ένωση Συντακτών Κύπρου (ο Χρίστος Χριστοφίδης, ειδικότερα, που έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την περίπτωσή μου και έκανε τα πάντα για να με βοηθήσει και να ενημερώσει όλους). Μια τέτοια εκστρατεία δεν θα μπορούσε προφανώς να ήταν δυνατή χωρίς τη συμμετοχή απλών πολιτών από διαφορετικές χώρες.
Θα ήθελα προσωπικά να ευχαριστήσω τον καθένα από εσάς. Είστε πολλοί και θα ήθελα να σφίξω το χέρι όλων σας, σε αναγνώριση του ενδιαφέροντος που δείξατε για την ταλαιπωρία μου, αν και είμαι ένας επαρχιακός δημοσιογράφος που γράφει κυρίως αναφορικά με μια ρωσική περιοχή, τη Δημοκρατία της Ουντμούρτια. Θεωρώ την υποστήριξή σας ως ένα πραγματικό θαύμα, το οποίο έχει σώσει τη ζωή μου και την ελευθερία μου. Κάθε ένας από εσάς έχει παίξει έναν ρόλο σε αυτό, έναν τεράστιο ρόλο.
Είμαι ευτυχής και ευγνώμων για το ότι έχετε σώσει τη ζωή μου και μου πρόσφερατε τη δυνατότητα να επιστρέψω πίσω στη δουλειά μου, ακόμα κι αν είναι μακριά από την αγαπημένη πατρίδα μου, που μου λείπει πραγματικά. Θα ήθελα να πιστεύω ότι μια μέρα, όταν η κατάσταση αλλάξει και η Ρωσία γίνει μια δημοκρατική χώρα, θα είμαι σε θέση να επιστρέψω στην πατρίδα μου.
Για άλλη μια φορά, θέλω να ευχαριστήσω τον καθένα από εσάς! Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στις λιθουανικές Αρχές, οι οποίοι έχουν συμφωνήσει να εξετάσουν την αίτησή μου για παραχώρηση πολιτικού ασύλου.
Αιώνια δικός σας,
Αντρέι Νεκράσοβ
